หลายๆคนคงเคยสงสัยว่าศาสตร์ของกายภาพบำบัด กับการจัดกระดูกของนัก Chiropractor นี่มันต่างกันอย่างไร เพราะดูเหมือนว่าทั้งสองนี้มีการให้หัตถการกับผู้ป่วยในระบบกระดูกและกล้ามเนื้อเหมือนๆกัน แต่ทำไม นักกายภาพบำบัดบางท่านสามารถให้หัตถการที่คล้ายคลึงกับนัก Chiropractor ได้ ความต่างมันอยู่ตรงนี้ค่ะ…
หัตถการของนักกายภาพบำบัดต่อผู้ป่วยระบบกระดูกและกล้ามเนื้อ (Manual Therapy) ในที่นี้ครอบคลุมการคลายความตึงตัวกล้ามเนื้อ เนื้อเยื่อเกี่ยวพันต่างๆ (Connective Tissue) การดัดดึงข้อต่อ (Mobilization) ซึ่งการดัดดึงข้อต่อตัวนี้เองที่มีความคล้ายคลึงกับการจัดโครงสร้างร่างกาย (Chiropractic) หากแต่เทคนิคการดัดดึงข้อต่อนั้นสามารถแบ่งระดับความแรงได้เป็น 4 ระดับ ขึ้นอยู่กับพยาธิสภาพของของผู้ป่วย ดังนี้
Mobilization Grade I: เป็นการขยับเคลื่อนไหวเนื้อเยื่อ ที่อยู่ในระดับพื้นผิว ความถี่ในการขยับจะเป็นแบบสั้นๆ สำหรับผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะบาดเจ็บแบบเฉียบพลัน เพื่อหวังลดการปวดผ่านทางระบบประสาท
Mobilization Grade II: ลักษณะจะเป็นเหมือน เกรด 1 เพียงแต่ช่วงกว้างของการขยับนั้นจะกว้างกว่า สำหรับผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะบาดเจ็บแบบเฉียบพลัน เพื่อหวังลดการปวดผ่านทางระบบประสาท
Mobilization Grade III: ในเกรดนี้ เหมาะที่จะใช้ในผู้ป่วยที่มีการติดแข็ง หรือ ยึดติดของเนื้อเยื่อ ข้อต่อ หลังจากการบาดเจ็บโดยที่ การทำหัตถการจต้องขยับเคลื่อนไหว เนื้อเยื่อหรือข้อต่อ ให้รู้สึกถึงแรงต้านนั้นๆ จากนั้นขยับและเคลื่อนไหวในทิศทางต่างที่ข้อต่อและเนื้อเยื่อสามารถทำได้ในภาวะปกติ โดยแรงและการขยับที่ให้ในการทำหัตถการจะกว้างและลงลึกถึงแรงต้านประมาณ 50%
Mobilization Grade IV: เกรดนี้ การขยับจะเป็นช่วงสั้นแต่ลงลึกถึงแรงต้าน ประมาณ 50-75% ในปกติการทำหัตถการของกายภาพบำบัด การดัดดึง การเคลื่อนไหว ข้อต่อจะใช้หัตถการดังกล่าวข้างต้น แต่ยังมีหัตถการที่เหมือนกับหัตถการของนักไคโรแพรคเตอร์ นั้นคือการ Manipulation หรือการ Mobilization Grade V ซึ่งเป็นเทคนิคที่ต้องใช้ความเร็วและแรง จึงต้องถูกทำโดยผู้ที่ได้รับการเรียนและการฝึกฝนมาเป็นระยะเวลานานจนผ่านและได้รับใบรับรองการทำหัตถการ ส่วนใหญ่จุดประสงค์ของการทำ Manipulation นั้นเพื่อการขยับข้อต่อเพื่อลดแรงเค้นที่ข้อต่อ
ส่วนหัตถการของนักไคโรแพรคเตอร์ จะเป็นการรูปแบบจัดโครงสร้างของร่างกาย ให้กลับมาสู่สภาวะที่ใกล้เคียงกับโครงสร้างปกติของร่างกายเพื่อให้ร่างกายใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด
หัตถการของนักกายภาพบำบัดต่อผู้ป่วยระบบกระดูกและกล้ามเนื้อ (Manual Therapy) ในที่นี้ครอบคลุมการคลายความตึงตัวกล้ามเนื้อ เนื้อเยื่อเกี่ยวพันต่างๆ (Connective Tissue) การดัดดึงข้อต่อ (Mobilization) ซึ่งการดัดดึงข้อต่อตัวนี้เองที่มีความคล้ายคลึงกับการจัดโครงสร้างร่างกาย (Chiropractic) หากแต่เทคนิคการดัดดึงข้อต่อนั้นสามารถแบ่งระดับความแรงได้เป็น 4 ระดับ ขึ้นอยู่กับพยาธิสภาพของของผู้ป่วย ดังนี้
Mobilization Grade I: เป็นการขยับเคลื่อนไหวเนื้อเยื่อ ที่อยู่ในระดับพื้นผิว ความถี่ในการขยับจะเป็นแบบสั้นๆ สำหรับผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะบาดเจ็บแบบเฉียบพลัน เพื่อหวังลดการปวดผ่านทางระบบประสาท
Mobilization Grade II: ลักษณะจะเป็นเหมือน เกรด 1 เพียงแต่ช่วงกว้างของการขยับนั้นจะกว้างกว่า สำหรับผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะบาดเจ็บแบบเฉียบพลัน เพื่อหวังลดการปวดผ่านทางระบบประสาท
Mobilization Grade III: ในเกรดนี้ เหมาะที่จะใช้ในผู้ป่วยที่มีการติดแข็ง หรือ ยึดติดของเนื้อเยื่อ ข้อต่อ หลังจากการบาดเจ็บโดยที่ การทำหัตถการจต้องขยับเคลื่อนไหว เนื้อเยื่อหรือข้อต่อ ให้รู้สึกถึงแรงต้านนั้นๆ จากนั้นขยับและเคลื่อนไหวในทิศทางต่างที่ข้อต่อและเนื้อเยื่อสามารถทำได้ในภาวะปกติ โดยแรงและการขยับที่ให้ในการทำหัตถการจะกว้างและลงลึกถึงแรงต้านประมาณ 50%
Mobilization Grade IV: เกรดนี้ การขยับจะเป็นช่วงสั้นแต่ลงลึกถึงแรงต้าน ประมาณ 50-75% ในปกติการทำหัตถการของกายภาพบำบัด การดัดดึง การเคลื่อนไหว ข้อต่อจะใช้หัตถการดังกล่าวข้างต้น แต่ยังมีหัตถการที่เหมือนกับหัตถการของนักไคโรแพรคเตอร์ นั้นคือการ Manipulation หรือการ Mobilization Grade V ซึ่งเป็นเทคนิคที่ต้องใช้ความเร็วและแรง จึงต้องถูกทำโดยผู้ที่ได้รับการเรียนและการฝึกฝนมาเป็นระยะเวลานานจนผ่านและได้รับใบรับรองการทำหัตถการ ส่วนใหญ่จุดประสงค์ของการทำ Manipulation นั้นเพื่อการขยับข้อต่อเพื่อลดแรงเค้นที่ข้อต่อ
ส่วนหัตถการของนักไคโรแพรคเตอร์ จะเป็นการรูปแบบจัดโครงสร้างของร่างกาย ให้กลับมาสู่สภาวะที่ใกล้เคียงกับโครงสร้างปกติของร่างกายเพื่อให้ร่างกายใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด
